Van Johannesburg tot Krügerpark en terug

Na een week hard studeren en onze derde theorietoets gemaakt te hebben, hadden we een welverdiende week vrij.
We zijn naar Johannesburg gevlogen en hebben daar onze huurauto voor deze week: een zilveren Volkswagen Vivo opgehaald.
Eerst hebben we een poging gedaan om een impressie van de stad Johannesburg te krijgen. We zijn naar het oorlogsmuseum geweest, wat Martin erg interessant vond. Daan vond de indrukwekkende verzameling en voertuigen van zowel de Anglo-boer war en de 1e en 2e wereldoorlog wat minder interessant. Nadat Daan de beproeving van haar geduld doorstaan heeft, zijn we naar een klein stukje Berlijn in Johannesburg gegaan: een district met allerlei creatieve winkeltjes en restaurantjes. Toen we hier rondliepen werden we benaderd door een man die met zijn band bekend probeerde te worden en daar geld voor aan het verzamelen was. Hij bood ons allerlei sleutelhangertjes aan en een demo CD. De man die met zijn bijzonder goede radiostem ons probeerde te overtuigen om de sleutelhangertjes te kopen was positief verast toen wij de CD wilden kopen omdat wij wilden horen wat voor muziek hij maakt. De rest van de reis hebben we luidkeels meegezongen met deze ene CD.

Dag 2 zijn we naar een authentiek Zuid-Afrikaans pretpark geweest. Dit verschilt zich niet veel van een Europees pretpark, Gold Reef city genaamd. Behalve dat de kleine schoolkindertjes nóg minder fatsoen hebben wat in de rij staan betreft. Dit pretpark heeft zijn naam te danken aan het ontstaan van Johannesburg, namelijk het vinden van goud in de bodem. Er zaten een paar heftige attracties bij, zoals de golden loop, waarmee je voorwaarts en,- achterwaarts door de grootste looping van het zuidelijk halfrond wordt gelanceerd. En de Tower of Terror, wat een achtbaan is waarin je in een mijntoren omhoog wordt gehesen om vervolgens zeker 20/30 meter recht naar beneden de grond in te storten. Het meeste wat we van dit attractiepark op hebben gepikt is het kijken naar de kinderen, waarvan sommige duidelijk nog nooit zoiets hadden gezien en de dag van hun leven beleefden.

Dag 3 zijn we naar Pretoria gereden. Dit is voormalige hoofdstad van Zuid-Afrika, momenteel is dit de locatie waar het parlement in Zuid-Afrika zich bevindt. Dit is te zien aan de veel te grote 'Union Buildings' met de strak onderhouden tuin op de voorgrond. Verder zijn er in de stad zelf veel oude, Nederlandse gebouwen zoals voormalige bank, postkantoor etc. en een misplaatst monument voor de blanke kolonisten. Het is duidelijk, als je echt de stad in gaat dat het niet zo goed gaat met deze stad. Terwijl het parlement prachtig onderhouden is, is de rest van de stad aan het vervallen. Dit geldt zowel voor Johannesburg als Pretoria. Evenals het verkeer, wat erg hectisch en stressvol was. Auto's die door rood licht reden, niet voor elkaar aan de kant gaan, veel te volle straten en op iedere hoek van de straat staan zwervers die geld van ons wilden.
Om al deze drukte te ontvluchten zijn we de stad uit gegaan, naar het Voortrekker Monument. Dit is een zeer imposant monument op de top van de berg in een nationaal park. Onderweg kwamen we de nodige kudu's tegen langs de weg. In het gebouw is in de muur het verhaal van de voortrekkers beeld gehouden met alle belangrijke momenten.
Na een interessant gesprek met 1 van de medewerkers, hebben we veel geleerd over geschiedenis en belangrijke momenten in de ontwikkeling van Zuid-Afrika. Wat uiteindelijk ook een deel is van de Nederlandse geschiedenis. Toen we eenmaal wilden vertrekken was er weer een blik toeristen opengetrokken, wat voor ons een duidelijk teken was om te gaan.
Daarom zijn we vertrokken naar het mooiste deel van ons bedrijf in Pretoria: de botanische tuin. Omdat we de afslag hadden gemist moesten we een klein beetje door het plantsoen rijden om er te komen, maar niks wat onze auto niet gewend is =). Tijdens onze wandeling door de botanische tuin hebben we veel prachtige bloemen en wonderbaarlijk veel verschillende soorten landschap gezien. Op een gegeven moment was het lunchtijd en hebben we heerlijk ontspannen, midden tussen de bomen op een terrasje gegeten terwijl we konden zien hoe een imheense vogel zijn nestje aan het vlechten was. Hierna zijn we aan onze autorit naar Hazyview, dichtbij het Krugerpark begonnen. 's avonds hebben we lekker voor ons poephutje gebraaid.

Dag 4 zijn we 's ochtends naar het Krugerpark gereden. We zijn bij de Paul Kruger gate voor de lokale prijs naar binnen gegaan. Dit was mogelijk doordat wij een Zuid-Afrikaans studievisum hebben. Na een paar honderd meter rijden stonden er erg veel auto's stil. Wij vroegen wat er gezien werd, en blijkbaar lag daar een luipaard in het gras. Dit is natuurlijk geen slecht begin van de dag. Luipaarden schijnen namelijk één van de moeilijkste dieren te zijn om te spotten. Vervolgens zagen we een paar kudus's en meerdere groepen roodbokken, steenbokken en nala's. Opeens spotte Daniëlle een groep pumba's. Ook werden we al snel verblijd met een bezoekje van de giraffen, die rustig met z'n drieën de straat over staken. Het eerste imposante, grote wild wat we zagen was een neushoorn. Moeilijk te zien, maar na even gewacht te hebben kwam hij volledig tevoorschijn. We hadden verwacht dat we iets groots zouden tegenkomen want er lagen al verschillende grote drollen langs de weg =). De verse grote drollen zijn de rest van de reis een relatief betrouwbare indicatie geweest van groot wild.
Na weer een stukje rijden werd de eerste groep zebra' ook gespot. Prachtige, gestreepte paarden die langzaam vanuit het bos tevoorschijn kwamen. Geen tekening of foto doet recht aan hoe mooi de lijnen in hun vacht zijn, en hoe effectief het als camouflage werkt.
Na een tijdje rijden werden we verblijd met het gespeel van verschillende blauwapen in de bomen. Natuurlijk hebben we ook continue prachtige vogels gezien, de één nog groter of kleurrijker dan de ander. Onder andere de kleine glansspreeuw, reuzevisvanger, gewone torentaal en de hoefhoep. En vele andere die we niet kunnen identificeren. Deze namen komen zijn vertaald vanuit onze Zuid-Afrikaanse reisgids, dus het zou goed kunnen dat er een typfoutje in de naam zit.
Stiekem op zoek naar de wilde hond, belandden we midden in een groep blauwe wildebeesten. Imposante dieren, het lijkt een soort kruising tussen een os en een paard. Nadat we deze imposante dieren gepasseerd waren, begonnen we weer grote drollen tegen te komen. Dit kon maar één ding betekenen: olifanten, én veel. De olifanten waren rustig de bomen aan het veroberen en gebruikten hun slagtanden en slurf om grote takken van de bomen af te breken en soepeltjes de jonge bomen uit de grond te trekken. De kracht van de volwassen dieren was imponerend en de onhandige speelsheid van de jonge olifantjes was vertederend. We zijn deze dag nog een aantal keren langs zo'n grote groep olifanten gereden.Onderweg naar een lunchplek zagen we een groep bavianen die hoepeltjes stenen aan het omdraaien waren, op zoek naar insecten. Na een korte lunch zijn we naar een drinkplaats voor de dieren gereden, waar we verschillende zwemmende nijlpaarden hebben gezien. Onderweg naar de Malelane gate, de zuidelijkste uitgang van het Krugerpark, zijn we nog wat buffels tegengekomen en alle bovenstaande dieren nog een keer. Waaronder neushoorns, kudu's, giraffen, zebra's, wildebeesten en varkens. Tussendoor zijn we nog even gestopt in de hoop een kop koffie te kunnen bemachtigen bij een restaurantje, maar deze was rond 16.00 uur al gesloten in verband met stropersgevaar. Daarom zijn we vlotjes doorgereden naar de poort, op weg naar Drakensberg.
Aangezien dit een lange rit zou zijn, hebben we tussendoor overnacht in Ermelo.

Dag 5 zijn we op vollen toere doorgereden naar ons prachtige Bed & Breakfast genaamd Albizia House in Drakensberg waar we de komende drie nachten verblijven. We werden gastvrij ontvangen door een wat ouder stel. De eerste avond hebben we gezamenlijk met onze gastheer en gastvrouw gebraaid. Zij waren erg verbaasd over de grote hoeveelheid groente, in verhouding tot de hoeveelheid vlees die wij bereidden. Zij hebben geholpen met het plannen van excursies voor de komende dagen. We waren nodig aan wat ontspanning en actiefs toe, na de vele kilometers die we hadden gereden. Na de braai hebben we lekker buiten gezeten en gekletst met de andere gasten.

Dag 6 zijn we we 's ochtends vroeg opgestaan en werden we opgehaald door onze 67jarige mountainbike gids. Deze man heeft ons begeleid in de slopende tour naar Lesoto. De eerste 15 kilometer waren we veel stijgen en dalen, tot aan de grenspost van Zuid-Afrika. Onderweg hebben we hier,- en daar pauze gehouden, genoten van het prachtige uitzicht en model gestaan voor de groep Chinezen, die graag met ons op de foto wilden. Na de grenspost begon het echt werk. Eindeloze stijging van 8 kilometer, tot de hoogte van 2837 meter. Hoe hoger we kwamen des te minder zuurstof er in de lucht zat, wat het alleen maar zwaarder maakte. Ook was de berg te stijl om te fietsen waardoor we onze fiets duwend de berg op moesten klimmen. Het allerlaatste stuk waar de berg het steilst werd bestond uit 13 haarspeldbochten. Hiermee was het aftellen voor ons begonnen. Om een idee te geven: over deze 8 kilometer hebben we ongeveer 3,5 uur gedaan. Onderweg zijn we veel aangemoedigd door mensen die de berg met de auto bereden. Zij waren onder de indruk van onze prestatie en doorzettingsvermogen.
Eenmaal bij de top aangekomen was er een gevoel van euforie en opluchting. Nog even door de grenswacht naar Lesotho, en daarna een welverdiende lunch bij de hoogste pub van Afrika.
Na deze maaltijd zijn we met onze zere billetjes weer op de mountainbike geklommen. Hoewel de daling fysiek minder zwaar was, was het minstens zo vermoeiend dan voor onze handen en geest. Aangezien we continue en erg stijl en continue langs de rotswand omlaag gingen, stuiterde je over de stenen waar onze handpalmen erg onder leden en onze vingers door al het remmen weinig gevoel over hadden. Eindelijk bij de auto waren we een prachtige herinnering, foto's met mooie uitzichten en allebei 4 welverdiende paspoortstempels rijker.

Dag 7 bestond uit veel lezen en ontspanning. Alles wat we wilden doen was gesloten (maandag) dus zijn we gedwongen tot rust moeten komen. Ook niet verkeerd, na de beproeving van de dag ervoor. Wel hebben we deze dag de lekkerste appeltaart van Afrika gegeten bij een gezellig restaurantje. Hij heette dan ook: 'Dutch appelpie'. Een stevige zetdeeg bodem, gevuld met smeuïg gekookte appels uit eigen tuin, met rozijnen bedekt met een krokant gebakken kruimeldeeglaag.

Dag 8 zijn we weer op tijd opgestaan voor onze excursie naar de 3000 jaar oude rotschilderingen. Onze gids was een zeer slimme man die ons alles wist de vertellen over de lokale planten, vogels en geschiedenis. Onderweg hebben we erg veel gekletst en veel geleerd over de bosmannen. Wat volgens vele en denigrerende benaming is, en sommige mensen kiezen ervoor om ze 'sanpeople' te noemen. Wat eigenlijk een beledigendere naam is want de 'khoipeople' hebben hun zo genoemd en san betekent stelende. Dus eigenlijk worden de 'sanpeople' het stelende volk genoemd. Ook noemen de bosmannen zichzelf bosman. Na een paar uur lopen door de prachtige natuur kwamen we bij de rotsschilderingen aan. Verbazend genoeg lagen deze niet in diepe grotten, maar meer onder overhangende rotsen.
De meeste waren geschilderd met 'Ochre' en dierlijke proteïne in de vorm van bloed als bindmiddel. De eerste schilderijen die we tegenkwamen waren eigenlijk van het hoogste niveau. Er waren verschillende kleuren gebruikt en er was duidelijk diepte in de tekening waar te nemen. Helaas was deze het slechtst bewaard gebleven aangezien witte pigmenten erg snel vervagen. De grootste tekening bestond voornamelijk uit afbeeldingen van mensen en het leek een soort natuurlijk theater. De gigantische rots hing boven ons hoofd en vanuit daar hadden we uitzicht over de vlaktes aan de voet van de berg. Wellicht de perfecte plaats om de jacht vanuit te beginnen. Er was nog een derde plek die vergelijkbaar is met de tweede maar een stuk kleiner. Vervolgens was het tijd om onze wandeling bergafwaarts te maken. Het weer begon namelijk tegen ons te keren en er was onweer te horen. Onder het 'genot' van intense rukwinden zijn we zo behoedzaam als we konden die steile helling afgedaald. Eenmaal bendeden waren we allemaal blij dat dit goed verlopen was. Zelfs de gids heeft nog nooit zulke heftige wind tijdens zijn wandeling meegemaakt als vandaag.
Na deze goede wandeling zijn we weer in onze auto gestapt en begonnen aan een lange rit naar Coffeebay.
Onderweg moesten we verschillende keren dieren ontwijken die de weg overstaken of zelfs op de weg lagen te slapen zoals paarden, honden, koeien en geiten.

Dag 9 zijn we na een goed ontbijt naar 'hole in the wall' vertrokken. Ondanks dat de B&B eigenaar het ons afraadde omdat de wegen slecht begaanbaar zouden zijn, wilden wij het er toch op wagen.
We hadden geen zin om 3,5 uur te lopen, dus zijn we met de auto gegaan. De rit door de rotsachtige weg met vele diepe geulen en grote stenen heeft maar weer bewezen dat huurauto's tot alles in staat zijn. Aangezien er geen telefoonontvangst was, hebben we aan een local gevraagd of we de goede kant op gingen. We waren namelijk al zeker een half uur door 'the middle of nowhere' aan het rijden. Deze jongen wist ons te vertellen welke kant we op moesten en wilde graag een lift want hij moest daar ook heen. Na zijn vriendelijke aanwijzingen konden we haast de lift niet weigeren dus besloten we hem mee te nemen. Deze jongen is met ons meegelopen naar hole in the wall, waarvoor hij achteraf natuurlijk een financiële bijdrage vroeg. Ook de 2 jongens die zogenaamd op onze auto hadden gepast wilden ons de nodige Randen ontzeggen. Uiteindelijk hebben we ze een bucket van de KFC met kip die we nog over hadden van de avond ervoor, en wat muntgeld gegeven.
Daarna zijn we door de township naar de hoofdweg gereden. Ondanks het prachtige uitzicht werd het wegdek er niet beter op. We hebben zeker 10 kilometer stapvoets moeten rijden en Daniëlle heeft verschillende stenen op het wegdek moeten verplaatsen om de weg begaanbaar voor de auto te kunnen maken. We waren dan ook erg blij dat toen we weer in de verte asfalt zagen liggen.
We besloten dat we genoeg van Coffeebay gezien hadden, en begonnen aan de autorit richting Port Alfred. Tussendoor hebben we een korte stop gemaakt in een stadje, waar we naar het toilet wilden maar aangezien er geen water was was dit niet mogelijk. Ook werden we al snel aangesproken door een politieagent, die waarschuwde ons om geen geld te pinnen door de enorme criminaliteit in dit stadje. Dit was een duidelijk teken voor ons om vlotjes door te rijden.
Onderweg hebben we een amusante tussenstop gemaakt in East London, om een aquarium aan de zee te bezoeken. Hier mochten we voor de kinderlijk naar binnen omdat er al erg veel schoolkinderen binnen waren. Het bijzondere hieraan was dat de kinderen minstens zo enthousiast waren met dit kleine zoopark, als de kinderen in het grote attractiepark. Bij dit aquarium hebben we Afrikaanse pinguïns, zeeleeuwen, 'cape gannets' en verscheiden vissen gezien.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Port Alfred, en hebben we als afsluiting heerlijk gedineerd bij het 'My pond hotel' wat gerund wordt door studenten van onze school.

We hopen dat we jullie een goed beeld hebben kunnen geven van deze reis. Bedankt voor jullie leesgeduld want het is een best lang verhaal. De komende 6 weken gaan we weer hard aan de studie om de laatste 3 toetsen voor ons wijndiploma te behalen.

Heel veel liefs,


Martin & Daan

PS als je niet alle 69 foto's kun zien, zul je even links in het scherm naar de map met alleen foto's moeten gaan. Daar zijn ze wel te zien