Een duik in het onbekende

We zullen jullie niet vervelen met onze verhalen over het studeren.
Na veel afzeggingen en tegenvallen weer was het dan eindelijk zo ver: onze eerste zeeduik. ’s Ochtends voor school hebben we onze spullen moeten klaarmaken en zijn we gebrieft over hoe de duik zal verlopen. Tot onze verbazing werd een duik vanaf een boot in plaats van rustig de zee inlopen, wat een stuk spannender is maar misschien ook veel leuker. Vervolgens zijn we naar school geweest om wat wijntjes te proeven ;).
Eenmaal terug bij de duikschool werden we gevraagd om onze wetsuit aan te trekken en naar het strand te lopen. Daar lag hij dan: onze prachtige, zeewaardige rubberboot in een klein baaitje met ondiep water tussen de rotsen en onder een houten bruggetje. Met onze flippers in de hand zijn we door het laagstaande water naar de boot gelopen. We werden gevraagd om op rand van de boot te gaan zitten met onze voeten in een lus op de bodem gehaakt, wat later geen overbodige luxe bleek te zijn. We vertrokken in het rustige riviertje op weg naar zee. Onderweg werd nog even uitgelegd wat er van ons verwacht werd en hoe we te water moesten gaan. De boot kwam op vaart, ongeveer 40 kilometer per uur. Vervolgens kwamen we bij de mond van de rivier waar hij verbinding maakt me de zee. De boot trotseerde moedig metershoge golven, soms wel zo hoog dat onze schipper en duikinstructeur de boot stillegde zodat de neus langzaam naar beneden klapte op de golven. Op een gegeven moment riep onze instructeur dat ze een walvis zag, maar voor ons was het onmogelijk om in de aangegeven richting te krijgen omdat we meer zeewater dan lucht in ons gezicht geslagen kregen. Eenmaal aangekomen op het duikpunt werden we gevraagd om achteruit van de boot af te rollen. Dit was op zichzelf geen moeilijke opgave, maar om je vervolgens aan een boot vast te houden die stevig op,- en neer deint op de golven is een stuk spannender. Onwennig en onervaren in dit soort omstandigheden, werd ons verzocht om naar de voorkant van de boot te zwemmen waar de ankerlijn zich bevindt, om vervolgens langs deze lijn naar beneden te dalen. Het zicht was aanzienlijk slechter dan verwacht. We konden nog geen 5 meter voor ons zien en het was een enge afdaling naar het onbekende. Toen we eenmaal bij de bodem aankwamen, was daar opeens een scherpe rots langs onze ankerlijn. We moesten vlug weg bij het anker want de zee was erg wild. De gehele weg omlaag hebben we beiden een stuk heftiger geademd dan nodig, door de spanning en opwinding van deze ervaring. Toen we eenmaal op de bodem waren werd het allemaal wat beter. We konden nog altijd niet verzien, maar wat we zagen was adembenemend. Een wonderschoon koraalrif met vele soorten organismen die we nooit eerder hebben gezien. En als je voor je uit keek, zag je gigantische scholen van prachtige vissen die als grote wolken om ons heen draaiden. De gehele duik duurde 40 minuten met een maximale diepte van 11 meter. Kortom, aanvankelijk doodeng maar uiteindelijk geweldig.

De ochtend na het duiken hadden we ons tastingexamen. We moesten 6 wijnen proeven, voor iedere wijn kregen 7 minuten. In deze 7 minuten moesten we deze wijn volledig analyseren, en uitzoeken uit welk druivenras, regio, en jaar de wijn kwam. Op zich is het niet van vitaal belang of het druiven ras correct is, belangrijker is of de analyse correct is.
Vervolgens was het tijd om weekend te vieren. Direct naar het examen zijn we naar Avis gegaan om onze huurauto op te halen en lekker van een weekendje rust in Hogsback te gaan genieten. De eerste avond hebben we bij een geweldig, huiselijk hippytentje genaamd ‘Butterfly bistro’ gegeten waar we vervolgens iedere dag terug zijn geweest omdat het zo goed beviel. Onze overnachting hadden we van tevoren geboekt, waarvan op Tripadvisor stond dat het 8 kilometer van Hogsback vandaan te zijn. We hebben eerst een heel stuk terug moeten rijden, en daarna moesten we ongeveer 15 kilometer over een zandpaadje door de bossen rijden. Het was donker toen we bij ‘’Elundini’’ aankwamen, en het enige wat we zagen was een diep uitgeslepen bandensporen door een grasveld en de verbaasde gezichten van koeien die dachten dat ze van hun nachtrust konden genieten. Uiteindelijk doemde uit de duisternis een groot gebouw op, wat later de receptie en het woonhuis van het backpackershostel bleek te zijn. Het was een volledig ecologisch bedrijf zonder elektriciteit en een composttoilet. We waren de enige gasten en zouden gaan overnachten in een ronde hut die op traditionele wijze van stro en koeienpoep is gemaakt. Alle meubels die er te vinden waren, waren gemaakt door man het echtpaar, die de backpackerslocatie runden. De vrouw van het echtpaar bleek Belgisch te zijn, die hier jaren geleden terecht is gekomen via een stage. We werden warm onthaald en direct uitgenodigd om mee te braaien en deel te nemen aan de verjaardag van 1 van de vrienden van de familie. Daarbij hebben we in het Xhosa een verjaardagslied gezongen. Na een gezellige avond hebben we ons teruggetrokken in onze hut om te genieten van de uiterste rust en stilte van deze zeer afgelegen locatie. We hebben beide nog niet zo’n goede nachtrust gehad sinds we in Afrika zijn.

We werden de volgende ochtend uitgerust wakker in een totale stilte. Geen auto’s, geen elektrische apparaten, geen vogels, niks. Na een met liefde bereid ontbijt zijn we terug naar Hogsback gereden voor onze mountainbiketour.
We hebben een uitdagen 4-uur durende tour gemaakt door de natuur rondom Hogsback. We hebben meerdere watervallen gezien, over een dam gefietst en op de rand van een afgrond gestaan. Erg vermoeiend maar zeer imposant. Na deze intensieve workout zijn we naar een stenenwinkeltje geweest met een prachtige tuin, wat een hele spirituele ervaring zou moeten zijn. Vervolgens zijn we naar onze overnachtingsplaats bij ‘The Edge’ gegaan. Waar we een cottage hadden met openhaard, elektrisch deken, sherry en rust. We hebben ons verwend in het restaurant met een flesje Cabernet Franc, een overheerlijk 3-gangen diner en een knuffelsessie met de lieve restaurantkat bij de openhaard. Daarna hebben we ons teruggetrokken ons ‘pear’huisje en hebben we een paar uurtjes gestudeerd bij onze eigen, door Martin opgestookt openbaar.

De volgende ochtend hebben we de gehele ochtend in het restaurant van ‘The Edge’ gestudeerd, waar Daniëlle de helft van de tijd de restaurantkat op schoot had. Toen de zon lekker door begon te komen rond het middaguur zijn we gaan wandelen door de tuin van ‘The Edge’, waar we het labyrint getrotseerd hebben en op de rand van de klif hebben gestaan, uitkijkend over het dal. Vervolgens zijn we teruggegaan naar onze hippyvrienden en hebben we een gezonde, vegetarische lunch gehad. Waarna een magische wandeling hebben gemaakt, door de elfentuin van Hogsback, genaamd ‘Camelot the Fairy realm’. Hier waren honderden elfen en trolletjes afgebeeld, een beetje Efteling achtig, met ieder zijn eigen betekenis.
Om onze reis in Hogsback af te sluiten, zijn we naar de Sint Patricks church geweest, die in 2010 bijna volledig afgebrand is, alleen de muren stonden er nog. Deze is inmiddels herbouwd en is een bijzondere combinatie tussen Christendom en Xhosa traditie, zowel in bouwstijl als in geloofsrituelen.
Vervolgens zijn we naar huis vertrokken met onze huurauto, die het deze trip zwaar te verduren heeft gehad met de zandwegen en gaten in het asfalt.

Bedankt voor je aandacht en tot de volgende keer!