Wat we nu toch weer mee hebben gemaakt....
Door: Martin & Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Martin
05 September 2016 | Zuid-Afrika, Ngxingxolo
De toets is met goed gevoel afgerond, en met opluchting gingen we het weekend tegemoet. We hebben ons op vrijdagavond verwend en zijn heerlijk uit eten geweest en ons 's avonds laat laten overhalen om toch nog mee op stap te gaan. Niet te laat natuurlijk, want zaterdagochtend mochten we eindelijk weer in het zwembad gaan duiken.
We werden wakker van de hardste regen die we hier tot nu toe hebben meegemaakt. Zolang je niet naar buiten hoefde was het een prachtig gezicht om te zien hoeveel geweld de natuur kan loslaten.
Het waaide zo hard dat de grote baksteen van onze vensterbank af is gewaaid en op de toiletpot is gevallen. Het maakte zo'n hels kabaal dat het leek alsof de toiletbril in tweeën brak. Gelukkig viel het mee en is alleen het deksel van de wc-bril gebroken.
Na een tijdje van dit zicht genoten te hebben, beseften ook wij dat we er ieder moment aan moesten geloven en naar het zwembad zouden moeten voor onze 2e zwembadduik. Gelukkig was onze duikinstructrice bereid om ons op te halen zodat we niet door de regen hoefden te lopen.
Onze 2e duik verliep voorspoedig. Alle vaardigheden die we hebben geleerd bij de 1e les beheersten we nog goed, en ook nieuwe vaardigheden werden gemakkelijk aangeleerd. De moeilijkste vaardigheid, het beheersen van je drijfvermogen, ging ook al een heel stuk beter. Totdat we onderwater moesten gaan overgooien met het lesboek, want tijdens het spelen wordt je enthousiast en vergeet je rustig aan te ademhalen, waardoor je op de oppervlakte drijft en je drijfvermogen buiten controle raakt.
Uiteindelijk zijn we teruggekeerd naar de duikschool en hebben we onze laatste theorietest gedaan voordat we in het open water mogen gaan duiken. Dit is ook in 1 keer goed gegaan en we kijken uit naar de volgende duik.
Op vrijdag hadden we met onze studiegenoot Paul tijdens het uitgaan afgesproken om een tripje naar Grahams Town te plannen. Dit plan is een klein beetje aangepast en de bestemming is aangepast naar East London. Via via hebben we contact gekregen met een vrouw die in een dorpje woonde die nog op traditionele wijze, volgens de Xhosa gebruiken leeft. Dit was vanaf East London nog eens 30 kilometer rijden naar the middle of nowhere, dit dorp heet 'Ngxingxolo'.
Het was een avontuurlijk weggetje, uiteraard onverhard, totdat we verwelkomd werden door een groep jonge meisjes met beschilderde gezichtjes. Die begeleiden ons naar een grasveldje waar een paar hutjes stonden, en wat later bleek, een begraafplaats voor de voorouders en een offerplaats van vee. Het was een beetje ongemakkelijk om te zien dat zoveel mensen op ons gewacht hebben. Er stonden 3 plastic stoeltjes klaar waar wij op mochten gaan zitten. Eenmaal plaatsgenomen werd er uitvoerig gedanst en gezongen, waardoor wij ook wat losser kwamen en ons zeer welkom voelden. Na de welkomstdans hebben ze ons verteld over hun gebruiken, hoe de verdeling is tussen mannen en vrouwen, wat de huishoudelijke taken zijn en hoe ze hun huizen bouwen.
Daniëlle mocht ook proeven aan de huishoudelijke taken van de meisjes (dat zijn bij hun ongetrouwde vrouwen die geen kinderen hebben) zoals het malen van granen. Toen Martin en Paul dit wilden proberen, werd dit hun verboden want dit is geen taak voor mannen. De mannen brengen alleen het vee naar het veld en doen verder eigenlijk niks.
Vervolgens zijn we naar de begraafplaats gegaan en is ons over vele gebruiken verteld, onder meer de betekenissen van de gezichtsbeschilderingen en kledij. Daarnaast is er uitvoerig besproken waarvoor en hoe vaak er dieren geslacht worden. Bijvoorbeeld als er een man overleden is, wordt hij begraven en wordt er 3 keer een os geslacht en als er een kind geboren is wordt er een geit geslacht. En nog vele andere redenen om een dier te slachten.
Daarna hebben we uitvoerig gesproken over huwelijken, monogamie, polygamy en onvruchtbaarheid van vrouwen. We hebben te veel geleerd om uit te leggen, maar we kunnen zeggen dat we hier veel wijzer van geworden zijn. Vervolgens hebben we wat kettinkjes, armbandjes en kraal-werkstukjes gekocht van de vrouwen. Daarna was het tijd om traditioneel eten te proeven. Veel van de gerechten waren vrij smakeloos, aangezien het voornamelijk gewoon witte maïs was. 2 dingen waren erg lekker, het spinazie potje van witte maïs en nog wat andere spulletjes, en de kippenpoot die bijzonder mals was.
Goed is om te weten dat alles wat deze mensen aten van eigen land kwam en van de eigen dieren is, wat naar onze mening toch echt een mooie manier van leven is. Na het eten was het tijd om te gaan en hebben we nog een prachtige afscheidsdans gekregen. Tegen het einde van de dans werden we bij de hand gepakt door 2 kleine meisjes en werden we al dansend begeleid tot aan de auto. Na deze bijzondere ervaring zijn we een illusie armer en een wijsheid rijker, teruggereden naar Port Alfred. Bij het verlaten van de township moesten we nog even wachten op een kudde schapen dat passeerde. Recht voor onze auto hadden 2 bokken een meningsverschil over paringsgedrag en na de kopstoop van de 1 volgen ze beiden bijna tegen onze auto aan, maar dit verliep gelukkig zonder schrammen. Na deze korte intermissie zijn we doorgereden naar East London waar we heerlijk hebben gegeten aan het strand en hebben we gereflecteerd op wat we mee hebben gemaakt. Inmiddels zijn we weer in onze vertrouwde kamer in Botmill, en hopen we dat we jullie een goed beeld hebben beeld hebben gegeven van deze bijzondere ervaring.
Bedankt voor het lezen!
We werden wakker van de hardste regen die we hier tot nu toe hebben meegemaakt. Zolang je niet naar buiten hoefde was het een prachtig gezicht om te zien hoeveel geweld de natuur kan loslaten.
Het waaide zo hard dat de grote baksteen van onze vensterbank af is gewaaid en op de toiletpot is gevallen. Het maakte zo'n hels kabaal dat het leek alsof de toiletbril in tweeën brak. Gelukkig viel het mee en is alleen het deksel van de wc-bril gebroken.
Na een tijdje van dit zicht genoten te hebben, beseften ook wij dat we er ieder moment aan moesten geloven en naar het zwembad zouden moeten voor onze 2e zwembadduik. Gelukkig was onze duikinstructrice bereid om ons op te halen zodat we niet door de regen hoefden te lopen.
Onze 2e duik verliep voorspoedig. Alle vaardigheden die we hebben geleerd bij de 1e les beheersten we nog goed, en ook nieuwe vaardigheden werden gemakkelijk aangeleerd. De moeilijkste vaardigheid, het beheersen van je drijfvermogen, ging ook al een heel stuk beter. Totdat we onderwater moesten gaan overgooien met het lesboek, want tijdens het spelen wordt je enthousiast en vergeet je rustig aan te ademhalen, waardoor je op de oppervlakte drijft en je drijfvermogen buiten controle raakt.
Uiteindelijk zijn we teruggekeerd naar de duikschool en hebben we onze laatste theorietest gedaan voordat we in het open water mogen gaan duiken. Dit is ook in 1 keer goed gegaan en we kijken uit naar de volgende duik.
Op vrijdag hadden we met onze studiegenoot Paul tijdens het uitgaan afgesproken om een tripje naar Grahams Town te plannen. Dit plan is een klein beetje aangepast en de bestemming is aangepast naar East London. Via via hebben we contact gekregen met een vrouw die in een dorpje woonde die nog op traditionele wijze, volgens de Xhosa gebruiken leeft. Dit was vanaf East London nog eens 30 kilometer rijden naar the middle of nowhere, dit dorp heet 'Ngxingxolo'.
Het was een avontuurlijk weggetje, uiteraard onverhard, totdat we verwelkomd werden door een groep jonge meisjes met beschilderde gezichtjes. Die begeleiden ons naar een grasveldje waar een paar hutjes stonden, en wat later bleek, een begraafplaats voor de voorouders en een offerplaats van vee. Het was een beetje ongemakkelijk om te zien dat zoveel mensen op ons gewacht hebben. Er stonden 3 plastic stoeltjes klaar waar wij op mochten gaan zitten. Eenmaal plaatsgenomen werd er uitvoerig gedanst en gezongen, waardoor wij ook wat losser kwamen en ons zeer welkom voelden. Na de welkomstdans hebben ze ons verteld over hun gebruiken, hoe de verdeling is tussen mannen en vrouwen, wat de huishoudelijke taken zijn en hoe ze hun huizen bouwen.
Daniëlle mocht ook proeven aan de huishoudelijke taken van de meisjes (dat zijn bij hun ongetrouwde vrouwen die geen kinderen hebben) zoals het malen van granen. Toen Martin en Paul dit wilden proberen, werd dit hun verboden want dit is geen taak voor mannen. De mannen brengen alleen het vee naar het veld en doen verder eigenlijk niks.
Vervolgens zijn we naar de begraafplaats gegaan en is ons over vele gebruiken verteld, onder meer de betekenissen van de gezichtsbeschilderingen en kledij. Daarnaast is er uitvoerig besproken waarvoor en hoe vaak er dieren geslacht worden. Bijvoorbeeld als er een man overleden is, wordt hij begraven en wordt er 3 keer een os geslacht en als er een kind geboren is wordt er een geit geslacht. En nog vele andere redenen om een dier te slachten.
Daarna hebben we uitvoerig gesproken over huwelijken, monogamie, polygamy en onvruchtbaarheid van vrouwen. We hebben te veel geleerd om uit te leggen, maar we kunnen zeggen dat we hier veel wijzer van geworden zijn. Vervolgens hebben we wat kettinkjes, armbandjes en kraal-werkstukjes gekocht van de vrouwen. Daarna was het tijd om traditioneel eten te proeven. Veel van de gerechten waren vrij smakeloos, aangezien het voornamelijk gewoon witte maïs was. 2 dingen waren erg lekker, het spinazie potje van witte maïs en nog wat andere spulletjes, en de kippenpoot die bijzonder mals was.
Goed is om te weten dat alles wat deze mensen aten van eigen land kwam en van de eigen dieren is, wat naar onze mening toch echt een mooie manier van leven is. Na het eten was het tijd om te gaan en hebben we nog een prachtige afscheidsdans gekregen. Tegen het einde van de dans werden we bij de hand gepakt door 2 kleine meisjes en werden we al dansend begeleid tot aan de auto. Na deze bijzondere ervaring zijn we een illusie armer en een wijsheid rijker, teruggereden naar Port Alfred. Bij het verlaten van de township moesten we nog even wachten op een kudde schapen dat passeerde. Recht voor onze auto hadden 2 bokken een meningsverschil over paringsgedrag en na de kopstoop van de 1 volgen ze beiden bijna tegen onze auto aan, maar dit verliep gelukkig zonder schrammen. Na deze korte intermissie zijn we doorgereden naar East London waar we heerlijk hebben gegeten aan het strand en hebben we gereflecteerd op wat we mee hebben gemaakt. Inmiddels zijn we weer in onze vertrouwde kamer in Botmill, en hopen we dat we jullie een goed beeld hebben beeld hebben gegeven van deze bijzondere ervaring.
Bedankt voor het lezen!
-
05 September 2016 - 09:20
Hanneke:
hoi reizigers,
Wat een ervaringen weer. Gaaf om dit vanaf de zij lijn mee te mogen maken. De foto's zijn prachtig. wat valt er veel te leren in dit land. ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Enjoy and Learn <3 -
05 September 2016 - 13:20
Martin En Daniëlle:
Hee mam,
bedankt voor je reactie, het is leuk om te delen en fijn om te weten dat er iedere keer weer zoveel mensen lezen en dus blijkbaar gedesinteresseerd zijn hoe het met ons gaat =D. Dit "uitje" was zeker voor mij en volgens mij voor de andere de meest leerzame en imposante ervaring!
-
05 September 2016 - 17:44
Gerina Kleinjan:
Wat een prachtig avontuur. Dat maak je niet mee als je "gewoon" op rondreis gaat in zuid afrika. Veel plezier met duiken de volgende keer. -
07 September 2016 - 21:17
Heinz Klamet:
Ik heb het gevoel dat jullie sneller kunnen schrijven dan ik kan lezen. Maar ja, als Facebook niet je favoriete plek is om rond te neuzen, dan heb je wat te doen om jullie avonturen te volgen, in woord en beeld - en niet te vergeten - in filmpjes. Geweldige sprongen maken jullie, had ik niet gedacht ...
Ik geniet van al die prachtige verhalen en foto's en krijg de kriebels om zelf weer wat actiever te worden. Een begin is gemaakt. Binnenkort gaan we een cultuurreis maken door de Baltische Landen.
Nog gefeliciteerd met jullie opleiding-successen!
Hartelijke groeten, Heinz -
07 September 2016 - 22:08
Martin En Daniëlle:
Nogmaals bedankt voor de leuke reacties.
@Gerina. We maken inderdaad bijzondere dingen mee, en leren de cultuur goed kennen. Er staat weer een duik op de planning voor dit weekend. Laten we hopen dat het deze keer wel doorgaat.
@Opa Heinz. Facebook is ook niet onze favoriete plek, wel leuk dat je de blog dan toch gelezen hebt en dat het je misschien ook een klein beetje motiveert om weer te reizen. Maar volgens ons, zit dat wel goed afleidend uit de berichten die wij krijgen van alle exotische reizen die jullie maken. Alvast heel veel plezier met jullie cultuurreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
